SCN9A

ellerimin ıslanmasından hoşlanmam
bir mumu tek seferde söndüremem
kız kovalayanla başlayan bir filmde artık kız olmamalı
olmuyor da zaten
‘aşk acıları’ diye bir kitap okuyorum,

terk eden sevgiliyle (yüz vermiyor olabilir, karşılıksız bırakabilir, aradığım sen diilmişsin filan diyebilir) insan bir duruma uyanıyor.
‘şu an neyim ve aslında neler olabilirdim’
kendini kaybediyorsun yani
potansiyeli filan.

SCN9A
bir doz, iki doz
düşün Pakistan’da altı kişilik bir aile var ve hiç mi hiç acı hissetmiyor
sırf bu SCN9A yüzünden
acı bilgisinin olmaması ve ağrının da
ne zor şey
kolun kırılıyor, anlamıyorsun
kafan kırılıyor, hissetmiyorsun
bildiğin kırılıyorsun işte
hiç mesele etmiyorsun.

neyse işte,
derken derken bu günlere geldik

birbirini seven insanlara
birbirlerini daha çok sevebilsinler diye
bir burs verilmeli.