karantina 7 – kül

varsa kalbin, kaldıysa
atıyor bir yerlerde.
bir kıyı var, onu kim temizliyor bilmiyorum,
blackberry telefonumda birsen tezer çalıyor, ben kıyıyı yercesine, yutarcasına adımlıyorum. “gitsem de, sonuna kadar…”
sonuna kim gidiyor, bilmiyorum.
iyi bir neden arıyorum, hangi şiirdeydi o, “ölmemek delirmemek için,” herkes sevdiğine koşuyor, bir vapurun, bir trenin, bir uçağın, bir vasıtanın içinden. 

kalp, biten bir organ.
bunu biliyorum.
içindeki alkolden midir nedir, havaya karışıyor. açılsa bakılsa çoğu ölümün arkasında bitmiş, tükenmiş bir kalp saklı. senin de varsa kalbin, kaldıysa, atıyor bir yerlerde, hâlâ.
hâlâ.
varsa bir kapı, kırmayacaksan çalsana.