karantina 0.21 – zebaniler, yüzde kaç?

Şimdi veriler hesaplanıyor,
şunu şuna bölerseniz, sıfır nokta bilmem kaç.
Sahi kaç? İyice sayın ha, eksik kalmasın.
Kaybetmek nedir bilir misiniz, kaça kaç yitirir insan ölüm kalım savaşını,
düşündünüz mü hiç?
Bir insan annesini kaybettiğinde hesap makinaları çalışmaz.
Bir insan annesini yüzde yüz kaybeder, bir insan babasını tüm kesirlerde paydalarda kaybeder. Siz neyi neye bölerseniz bölün, insan hayatını ya yitirir ya yitirmez, ey hayatın hesabını tutanlar ve dahi zebaniler sizi cehennem mi gönderdi buraya, misafirliğe?
Salgın var tüküremem de yüzlerinize ama matematiğinizi gönlümce aşağılayabilirim. Gördünüz işte canım sıkıldı,
insan ya ölür ya kalır, kendi içinde yüzlere ayrılmaz.
*
Bahar gibi bir şey geldi, ılık ılık bakıyor kapının kenarından, içeyim istiyorum, içemem. İçine sandoz atıp içeceğim sanki baharı bile bu sene ben.
Çıkmıyorum.
Kimseyi görmüyorum.
Bir tür savunma yazılımı devreye soktu vücudum, bir kere kırılıp dökülecek paramparça olacak gibi oldum, toparlandım.
Ben bu yıl baharı, bazı çiçeklerin latince adlarını öğrenerek idrak ediyorum, papaver rhoeas. Biliyorum Boğaz boydan boya erguvanlarla dolu, acemi yelkenleriyle Caddebostan sahilden açılıveriyor çocuklar. Boğaz’ın çocukları, sahi nerede onlar? Hastanede bazıları, gerisi de evinde. Onlar da çıkmıyorlar, benim gibi.
*
Ey zebaniler
ey hesap yapıcılar
ey aşk hikayemizin, hastalarımızın, ölülerimizin çetelesini tutanlar,
ey hep aynı rakamı elde edebilmek için bir eksik bir fazla bir daha bir daha öldürenler bizi, adımızı kim olduğumuzu nerede doğup nereye defnedileceğimizi bilmeyen ama yüzde kaç ettiğimizi ezberleyenler.
ey sizin de bir anneden babadan doğduğunuza inanmak var hayatta
şu günleri atlatmak var.
*
Mutlaka Boğaz’da erguvanlar açmıştır, Yıldız korusunda serinlik, Beykoz sahilinde yürüsem yine Orhan Veli’yi taklit ederim. Sahibinin Sesi diyor Sevim Burak, ey bir topluiğne gibi topuğumdan girip kalbime yürüyenler, ey sizin ederiniz kaç, toplamınız kaç, karşılığınız kaç…