hem dersini… hem de şişman…

kimdi o şair bizi kuşların doğum gününde olmakla tehdit eden
yüzde elli şansı var her şairin bu hayatta kalmak konusunda
üstelik survivor’da yazmıyor bunlar, sevdiğim şeyler şuralarda bir yerde olmalı
ülkü tamer öldü; gerçi deyince ölmüyor, şair kişi bu hayatta tek bir günü varmış gibi yaşamalı ömrünü. yaşamışsa senindir.

en son yaşar kemal’in cenazesinde görmüştüm, teşvikiye camii’nin avlusunda
o şiiri nasıl nasıl yani nasıl yazdınız diye içimden soracak oldum, avluda oturdu benimle ama soruma yanıt vermedi. duymadığından mı, duymayı istemediğinden mi, bir de televizyona çağırmıştım konuk olarak “emin misiniz?” diye sormuştu…

bir şey diyeyim mi, hep kahır, hep kahır
şu an batan bir şeyin içinde gibiyim, yağmur yağıyor
o kadar da güneş çıkmadığına göre bu sular bizi yutacak
ülkü tamer’le ilgili düşüncelerim var, sürüyor, canım sıkkın, abimle sapanlarımız geçiyor gözümün önünden, kuşa sıkılan her taş kafama tam isabet.
biz yine “kuş vuralım istersen.”