Aris’in emri ile

yer soframızdan kuşlar kalktı
biz oturduk
o oturuşta bir incili yedik karşılıklı
bütün ovalar bize acıdı

aris‘le kendime bir bayrak isterdim
düşüp kalkacağımız bir toprak

annesi onu doğurmamış, öldürmüş
yaşlı deliler sokağa fırlamış o anda
ben aris‘e gebe kaldım, o düştü
ben kaldım, o düştü
kaldım, düştü.

aris’i çoğu zaman kendime isterdim
kandan, damardan birleştirdim ben onu

ipliğin ucunu yakardı aris
garipliğin, böyle günlerde
uçurumun kenarına dizer atalarını
yazılmamış şiirlerden alıntılar yapardı

aris‘le ben hep güzel şeylerden bahsederdik
ondan sonrası tufan.

Sözcükler, Temmuz, 2012

Reklam

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s