yer soframızdan kuşlar kalktı
biz oturduk
o oturuşta bir incili yedik karşılıklı
bütün ovalar bize acıdı
aris‘le kendime bir bayrak isterdim
düşüp kalkacağımız bir toprak
annesi onu doğurmamış, öldürmüş
yaşlı deliler sokağa fırlamış o anda
ben aris‘e gebe kaldım, o düştü
ben kaldım, o düştü
kaldım, düştü.
aris’i çoğu zaman kendime isterdim
kandan, damardan birleştirdim ben onu
ipliğin ucunu yakardı aris
garipliğin, böyle günlerde
uçurumun kenarına dizer atalarını
yazılmamış şiirlerden alıntılar yapardı
aris‘le ben hep güzel şeylerden bahsederdik
ondan sonrası tufan.
Sözcükler, Temmuz, 2012