birinci şahsın şiiri*

gözlerim gözlerine değince
felaketin olurdu ağlardın.
seni sevmiyordum, bilirdin
bir sevdiğim vardı, duyardın
çöp gibi bir oğlan, ipince,
hayırsızın biriydi fikrince.
ne vakit karşında görsen,
öldüreceğinden korkardım
felaketin olurdu, ağlardın.

ne vakit maçka’dan geçsem,
limanda hep gemiler olurdu.
ağaçlar kuş gibi gülerdi,
bir rüzgar aklını alırdı.
sessizce bir cigara yakardın,
parmaklarının ucunu yakardın.
kirpiklerimi eğerdim, bakardın.
üşürdün, için ürperirdi,
felaketin olurdu, ağlardın.

akşamlar bir roman gibi biterdi.
jezabel kan içinde yatardı.
limandan bir gemi giderdi,
ben kalkıp ona giderdim.
benzin mum gibi giderdim,
sabaha kadar kalırdım.
hayırsızın biriydi fikrince,
güldü mü cenazeye mi benzerdi?
hele beni kollarına aldı mı,
felaketin olurdu, ağlardın.

*(attila ilhan’ın ‘üçüncü şahsın şiiri’nden uyarlamadır)